Def’i, borçlunun kendi aleyhine açılmış olan edim davasında borcunu ödemekten kurtulmak için ileri sürdüğü özgün nedenlerdir. Def’iye örnek olarak zamanaşımı gösterilebilir. Bazı türdeki borçların talebi için belirli bir sürede dava açılması gerekir. Eğer bu süre kaçırılmış ve borç zamanaşımına uğramışsa, ileri sürülen def’i kabul edilir ve kişi borcu ödemekten kurtulur. Def’ilerin aynı zamanda bir takım ortak özellikleri de vardır. Bunlardan bazıları; hak olma, sınırlı sayıda olmama, maddi hukuka uygun bir savunma aracı olma ve zamanaşımına uğramamadır. Ayrıca def’iler kendi içinde bir takım unsurlara göre farklı sınıflara ayrılır.
Def’i için yapılan tanım incelendiğinde, insanların aklına bunun bir nevi itiraz olduğu düşüncesi gelebilir. Bahse konu durum sebebiyle def’i ile itiraz arasındaki farkın açıklanması yararlı olacaktır.
Öncelikle def’i, borcun inkar edilmesi ya da yanlış olduğunun beyanı değildir. Burada borçlu tarafından bir takım hukuki nedenler dile getirilir ve böylece borcun ödemesinden kurtulmaya çalışır. Mahkeme haricinde bunun dile getirilmesinin çok fazla önemi yoktur. Ayrıca mahkemede özellikle diler getirilmesi gerekir. Aksi durumda mahkemenin bu durumu re’sen dikkat alması söz konusu olmayacaktır.
İtiraz ise borcun haksız ve yanlış olduğunun ileri sürülmesidir. Yani burada yapılan eylem borcun ödemesinden kaçınma değil, borcun haksız yere oluştuğunun iddiasıdır. Borca ilişkin itirazlar mahkeme haricinde farklı idari kurumlara da yapılabilir.
Buradaki ifadelerden de anlaşılacağı gibi def’i ile itiraz benzer terimler gibi gözükse de tamamen farklıdırlar. Bundan dolayı karıştırılmaması gerekir.
